Dit jaar bestaat het interkerkelijk diaconaal centrum De Jessehof aan de Burgwal in de Delftse binnenstad tien jaar. In deze jaren heeft het centrum zich ontwikkeld tot een plek waar velen gebruik van maken. Voor wat gezelligheid, een kop koffie, een luisterend oor en vaak ook praktische hulp. Zaterdag 14 mei staat in het teken van deze verjaardag, met een feestelijke inloop met muziek, een viering en een receptie.
Najaar 2009 werden de eerste stappen gezet naar een ‘inloophuis/diaconaal centrum’ door een aantal pastores uit verschillende Delftse kerken. Zij concludeerden dat dit alleen kon door interkerkelijke samenwerking, met de christelijke spiritualiteit als basis. In januari 2012 opende burgemeester Bas Verkerk de deuren van De Jessehof, die in stand wordt gehouden door de Delftse kerken en een aantal fondsen. Daarnaast zorgt een groot aantal betrokken vrijwilligers ervoor dat De Jessehof vijf dagen in de week mensen kan ontvangen, in ‘een laagdrempelige huiskamer voor de bewoners van Delft’.
Praten met de Pastor
Een bezoek op een willekeurige dag toont het al snel aan: dat werkt! Het is een gezellige drukte en bijna alle tafeltjes zijn bezet en ook het biljart wordt intensief gebruikt. Een paar bezoekers gebruiken de computers aan de zijkant en het gonst van de gesprekken. Koffie, thee en fris worden rondgedeeld en bij de bar staan schalen met koekjes klaar. Ook is er tijdens elk inloopdagdeel een pastor van de meewerkende kerken aanwezig, voor mensen die behoefte hebben om over bepaalde zorgen of problemen even apart door te praten.
‘Eigenlijk zouden de kerken
open moeten zijn, maar De Jessehof is
een verlengstuk van de kerken’
Tweede huis
Een aantal bezoekers komt hier net zo lang als dat het inloopcentrum bestaat. ‘Jazeker, ik kom hier graag, zeker als ik het moeilijk heb,’ zegt Alberto*, ooit ‘ingevlogen’ als gastarbeider uit Zuid-Europa en nu loopt hij tegen de tachtig. Veel van zijn land- en tijdgenoten zijn al overleden of teruggegaan en dat maakt hem wel verdrietig. Ook de familie woont niet in de buurt en reizen is op zijn leeftijd ook niet meer makkelijk te doen. ‘En nu is daar pas m’n broer overleden, maar ik ben niet naar de begrafenis gegaan’, zegt hij verdrietig. Even een moment van gebed met een van de pastores is dan zeer waardevol. Twee dames zitten een beetje apart, allebei een krantje te lezen. ‘Het is voor mij écht een tweede huis,’ zegt Marina*, een van de gasten met een zucht. ‘Als ik het thuis niet meer zie zitten, dan vlucht ik hiernaar toe, even uit mijn eigen omgeving en eenzaamheid. Hier zijn altijd mensen en kun je even kletsen.’ De ander beaamt het volmondig: ‘Eigenlijk zouden de kerken open moeten zijn, maar De Jessehof is een verlengstuk van de kerken.’
Behoefte
Mark* vindt het prettig dat hij hier terechtkan, aangezien het in zijn woonbuurt niet altijd even rustig is door een buurvrouw die anderen van van alles beschuldigt. ‘Als dat weer gebeurt, moet je uitkijken dat je zelf geen gekke dingen gaat doen,’ weet hij uit ervaring. ‘En dan is het fijn dat je hier in De Jessehof terecht kan. Even zitten, een bakkie koffie drinken, even een krantje lezen, even rustig met wat mensen praten. Daar heeft een mens dan behoefte aan.’ Sinds 2015 is Rens* in Delft woonachtig, met begeleiding. ‘Dat is fijn, maar daar wil je ook wel eens even weg’, zegt hij. ’En dan kom ik heel graag hier, zeker twee keer per week. Dan kan ik mijn eigen tijd invullen. En ook even fijn met Anita praten.’
Complexe problemen
Anita van Velzen, coördinator vanaf het begin. ‘Toen wij ons plan voor De Jessehof schreven, werd ‘eenzaamheid’ de focus van dit plan, om als ‘huiskamer van de stad’, mensen met elkaar en met ons te verbinden. Die focus hebben we nog steeds. Wel hebben we ervaren dat eenzame Delftenaren ook vaak financiële, relationele of sociale problemen kennen. De Jessehof is hierdoor breder geworden; we zijn een informeel loket geworden. Ook de samenleving is complexer voor veel mensen; er wordt daardoor meer van vrijwilligers gevraagd. Zelf heb ik hiernaast theologie gestudeerd, wat mij zeker helpt bij de vele gesprekken en activiteiten. Over tien jaar hoop ik dat er in elke wijk een soort Jessehof zal zijn!’.
Mattie Mostert
* De namen zijn gefingeerd in verband met privacy, maar bij de redactie bekend